Decembergedachten
Column van Wereldmeisje
december 2011
Zo, op het einde van dit jaar, zit ik te denken wat voor column ik mijn lezers zal schenken. Genoeg onderwerpen. Maar welke past er goed bij deze decembermaand? Deze denk-exercitie krijgt een geforceerd karakter, en dat gaat niet fijn schrijven. Ik ga het dus over een andere boeg gooien. Het voelt prettig om ditmaal in vogelvlucht terug te kijken op dit autismejaar.
Zo verheugt het me dat steeds meer volwassenen met autisme PAS weten te vinden. En PAS de buitenwereld. Onze stem kunnen we daardoor beter laten horen. De beeldvormingscampagne rond autisme en werk krijgt echt voeten aan de grond. Het gaat steeds meer over onze talenten en over onder welke omstandigheden wij (heel) goed tot ons recht kunnen komen. Wij kunnen net zo goed volwaardig meedoen in het maatschappelijk leven. In de kerstvakantie ga ik het onlangs uitgekomen boek Autipower lezen. Een boek vol (succes)verhalen van volwassenen met autisme in relatie tot werk. Daarnaast doet het me goed dat zoveel mensen met autisme hun ongenoegen uiten over de voor ons ineens zo strenge rijbewijskeuring. Ik vind het ongelooflijk dat er tussen rijbekwaamheid en autisme een per definitie negatieve relatie verondersteld wordt. Verder ben ik blij met de groeiende aandacht voor vrouwen met autisme. Begin maart zal PAS samen met MEE een bijeenkomst speciaal voor vrouwen met autisme organiseren. Echt super gewoon!
Dat die specifieke aandacht voor vrouwen noodzakelijk is, blijkt ook wel in de werkgroep ZORG van PAS. Het is schrikbarend hoeveel vrouwen tussen wal en schip raken in de zorgverlening. Erkenning voor hun moeilijkheden en lijden is niet vanzelfsprekend. De werkgroep wil de behandeling-, begeleidings- en ondersteuningsbehoeften van ons volwassen met autisme in kaart brengen. Het gaat echt om wat wij willen, niet wat anderen menen dat goed voor ons is. De bezuinigingen op de Wajong, sociale werkplaatsen, de PGB en de GGZ baren me veel zorgen. Ik heb er echt slapeloze nachten van. We dreigen door die bezuinigingen gemarginaliseerd te raken. Daarom is het zo belangrijk dat we onze stem laten horen. Dat we laten zien wat we waard zijn, met welke ondersteuning we wel en goed mee kunnen doen, maar ook hoe ingrijpend autisme op het dagelijks functioneren kan zijn. Jouw stem beste lezer kun je laten horen in een werkgroep, op contactdagen, in het bestuur, in de nieuwsbrief of tijdens andere activiteiten van PAS.
En om het wat dichter bij mezelf te brengen: mijn autismejaar. Mijn geworstel met mijn autisme gaat door, omdat mijn dagelijks functioneren er nog steeds te sterk door beïnvloed wordt. Daar probeer ik woorden en oplossingen voor te vinden. Hierbij helpt het me dat ik mijn autisme positief probeer in te zetten: door columns en blogs te schrijven, door sinds dit jaar presentaties te geven en door mezelf te scholen als ervaringswerker in de GGZ. Zo probeer ik van mijn kwetsbaarheid ook een kracht te maken. En dat doet me goed!
Dat brengt me op het volgende. Ik wil graag weten wat er onder volwassenen met autisme leeft. Welke onderwerpen lees jij graag terug in mijn columns? Schrijf me dat vooral! Verder wil ik jullie beste lezers bedanken voor het lezen van mijn columns en voor de vaak hartverwarmende reacties die voor een deel op de website van PAS te lezen zijn. Daar ben ik erg blij mee. Ik wens jullie allemaal ondanks alle drukte en hectiek van december een goede maand toe, en alle goeds, overzicht, jezelf zijn en hartverwarming in het nieuwe jaar.
