Dit is een tijdelijke pagina. Er wordt ondertussen gewerkt aan een nieuwe website.

Mijn autisme

Ik wil me hierbij voorstellen, omdat ik graag wil schrijven over autisme en de ervaringen die anderen en ik zelf in het dagelijks leven ondervinden. 

Ik ben een vrouw van 53 jaar en ben samenwonend met Hendrik. Wij hebben geen kinderen, onze dieren (6 konijnen, 3 cavia’s, enkele vogels en vissen) beschouwen we min of meer als kinderen.

Hierbij wil ik schrijven hoe mijn leven is verlopen en hoe bij mij autisme is vastgesteld.

 

Als baby heb ik een hele late ontwikkeling doorgemaakt. Ik heb pas met 5 jaar leren praten.  Daarbij veel problemen met mijn huid, nl.  dauwworm eczeem.  Hiervoor ben ik tijdenlang in het (kinder)ziekenhuis in Groningen geweest. Ik heb 3 jaar over de kleuterschool gedaan en ben in de eerste klas (tegenwoordig groep 3) blijven zitten. Daarna ben ik altijd op school over gegaan. Ik had een behoorlijke ontwikkelingsachterstand opgelopen, waardoor ik (achteraf gezien) een zeer laag niveau had die als verstandelijke beperking aangemerkt werd. Dat was toen zo, nu ongeveer 50 jaar geleden.

Daarna is mijn ontwikkeling, zeker op intellectueel niveau, gestegen. Alleen op sociaal niveau bleef ik af en toe toch wat steken. Ik had moeite van: hoe moet ik handelen om geaccepteerd over te komen. Dit kostte me enorm veel moeite. Als baby en peuter had ik al onbewust dat ik veel afkeek wat anderen deden en hen imiteerde.

Op school werd ik regelmatig gepest, omdat ik geen houding wist aan te nemen. Mijn ouders waren ook niet zo dat ze mij daarin goed begeleidden. Op alles wat ik deed, kwam er altijd kritiek dat ik een eigenwijs en koppig karakter had, maar wel goed kon leren. Ik voelde me erg angstig. Hierdoor ontwikkelde ik faalangst. Na de lagere school kwam ik op de Leao terecht. Ondanks dat ik aardige cijfers haalde, vond men het verstandig om mij niet naar de Brugklas van de Mavo of Havo te sturen.

Op de Leao werd ik nog meer gepest dan op de lagere school. Ik was ook bang voor enkele jongens die zich niet konden gedragen. Onder ander in boekhouden, rekenen, biologie, wiskunde was ik erg goed  en had ik interesse in. Desondanks waren deze lessen zo langdradig en simpel, waardoor ik mij verveelde.  In gym en talen was dit wel wat minder. Grammatica was voor mij heel goed te doen, maar niet met tekstverklaring en woordjes leren. Met het leren typen kwam ik ook erg laat op gang. Daarnaast had je nog bewegingsexpressie en toneelkunst…… Brrrr daar had ik een grondige hekel aan, want daar heb ik totaal niets van geleerd. Deze school duurde 4 jaar en dat was voor mij ook lang genoeg. Ik heb er mijn diploma behaald.

Dankzij een leraar werd ik op de Meao toegelaten. Ik wilde dat heel graag.  3 Jaar iedere dag van Winterswijk naar Doetinchem op en neer. Deze opleiding vond ik leuk. Ondanks dat het sociaal beter ging, liep ik tegen diverse obstakels aan om met mensen om te gaan. Iedere dag goed je huiswerk doen en efficiënt bezig zijn bleek ik juist heel goed in te zijn.  Talen bleef wel lastiger, maar ik kreeg wel beter de kneepjes door hoe dit in elkaar zat.

In mijn kinderjaren vroeg ik me altijd wel af: waarom kan ik zo moeilijk vrienden krijgen en wat moet ik doen. En als ik een vriendinnetje had, had ik ook wel de neiging om me terug te trekken omdat nader contact toch wel moeilijk voor mij was. De interessevelden waren over het algemeen toch wel verschillend waardoor er toch moeilijker een klik kwam.  Ik was niet zoals andere kinderen die van disco e.d. hielden. Ik was gewoon anders dan anderen.

In gym was ik een stijve en harkerig. Duurtraining echter was ik goed in. Contactsporten zoals balspelen en judo…. Dat lag me totaal niet. Het gaat me dan toch wel te flitsend af en dat kon ik in mijn hoofd niet goed bijhouden. Binnen de familie kwamen ook veel problemen. De opleiding heb ik zonder te blijven zitten af kunnen maken en ook het diploma gehaald.

In plaats van in te schrijven voor de Heao, heb ik gekozen om te gaan solliciteren en avondstudies te volgen. Toch kwam dit niet echt van de grond. De problemen in het gezin bleven maar voortduren en ik voelde me eenzaam.  In de jaren tachtig kwam de hoge werkloosheid en ik viel daar ook bij, waardoor mijn psychische klachten toenamen. Bij het maatschappelijk werk heb ik langdurige sessies gehad om mij te handhaven.

Hierdoor kwam ik in de Sociale werkvoorziening terecht. Duursport was voor mij een uitlaatklep en ik behaalde op regionaal niveau met hardlopen en triatlons diverse successen. Zelfs obsessief. Toch bleef die eenzaamheid. Aan de ene kant verlangde ik naar goede sociale contacten,  aan de andere kant vermeed ik ze. Toch een vriend ontmoet, waarmee ik nu nog samenwoon. Dit vanaf 1984.

Tussentijds algemene correspondentie Nederlands gehaald en enkele kortdurende cursussen gevolgd.

Het sociale ging met ups en downs beter.  Maar de kern kwam er niet echt uit.

In 2005 ben ik begonnen bij GG-Net met langdurige therapie. Toch nog geen autisme vastgesteld, maar er was wel wat met me aan de hand en hoog sensitief. Het sociale ging me beter af.

Door mijn huidige werkomstandigheden ben ik dit jaar weer bij GG-net gekomen. Na diverse onderzoeken bleek dat ik toch wel klassiek autisme heb met normaal begaafde intelligentie.  Er is er een rapport boven water gekomen die in 2005 nog niet bekend was, nl. het rapport welke in Groningen 50 jaar geleden is opgemaakt. Dit rapport was niet door mijn vorige huisarts verstrekt. Maar dankzij een andere huisarts is deze boven water gekomen. Daar heeft GG-net heel wat aan gehad.  Hoog sensitief en autisme blijkt bij mij veel herkenningspunten in te zitten.

Toch merk ik veel  vooroordelen over je functioneren in de maatschappij. Gelukkig ken ik ook mensen die mij compleet begrijpen en mij juist waarderen.

Het contact met mijn familie is helaas zeer summier. Zelfs verjaardagen vieren we niet onder elkaar.

Groetjes Rianne Maas

Gerelateerde berichten