In deze bijdrage schetst Rianne Maas haar ideeën over interesses van mensen met een vorm van autisme. Haar ervaringen lopen over in een algemene beschouwing van dit thema.
Mensen die autistisch zijn, staan erom bekend dat ze slechts een beperkt interesseveld hebben en hierin vastlopen. Dat kan waar zijn. Dit geeft al gauw een negatieve klank, terwijl dit niet altijd zo is. Toch blijkt er ook personen met autisme te zijn die eigenlijk wel op velerlei gebied actief zijn en hiervoor ook verdieping in zoeken.
Misschien komt het beperkte interesseveld wel doordat er in je omgeving gauw teveel overprikkeling is en alles erg snel gaat, zodat je te weinig tijd heb om eraan te wennen. En moeite hebben met de overschakeling van het ene moment naar het andere. Misschien zijn de mensen die een zogenoemd beperkt interesseveld hebben eigenlijk diep in hun hart wel geïnteresseerd in andere onderwerpen, maar zichzelf dit niet kunnen opleggen, omdat het hen te vermoeiend is. Misschien zijn er onder ons wel, die maandenlang geïnteresseerd zijn in het ene onderwerp. En dan na deze periode weer in een ander onderwerp. In iedere periode alleen maar met dat ene item bezig zijn.
Onlangs kwam ik mensen tegen…. Zoveel activiteiten die jij hebt, past niet bij autisme. Ik zeg waarom niet want: Als ik naar mezelf kijk, heb ik als ik met een onderwerp bezig ben, ook juist dat ik ga zoeken naar de verdieping hierin en alsmaar zoekende ben om er veel meer over te weten. Je maakt als ware een hele studie hierin. Hierdoor vergeet je de andere dingen die eigenlijk ook wel belangrijk zijn. Als je een goede planning en structuur creëert hoef je hierin niet vast te lopen.
Het kan zelfs zo ver gaan dat je vergeet dat je ook nog een huishouding heb die door moet gaan of vergeet boodschappen in huis te halen die je nodig heb. Tenminste dan ben je zo bezig met iets, dat je andere dingen compleet uit het oog verliest. Je loopt als het ware in dat onderwerp vast.
Denk ook bijvoorbeeld aan simpel lopende band werk, voor mensen met autisme die in dit soort werk wel of niet hun draai kunnen vinden. Sommigen vinden dit soort werk prettig, omdat ze niet zo vaak hoeven om te schakelen. Voor anderen betekent dit toch wel te monotoon en onder hun niveau….. Dus ieder ervaart het verschillend. Is het niet zo dat bij beide situaties, het volgende kan gebeuren: Het is bijna pauze en je hebt nog 5 minuten te gaan. Je hebt er 1150 stuks gemaakt en wil tot aan de pauze 1250 stuks doen. Nu na 5 minuten blijkt je er 1300 gemaakt te hebben……. Hierdoor de neiging om tot de 1500 stuks te komen, waardoor je je pauze vergeet. Je voelt je zo vast gebonden aan een bepaalde hoeveelheid, in dit geval 250 om voor jezelf voor een afgerond geheel te zorgen…. Mocht je voor je gevoel deze afronding niet kunnen bewerkstelligen, dan voel je dit als onvoltooid. En in het ergste geval kan dit uitlopen op een ernstige burn out.
Als je regelmaat heb, en je probeert een tijdspad te stellen van: Dan is het ene aan de beurt en dan de andere. En hierdoor structuur in je leven houdt, dan kan je ook meerdere interesses creëren.
Zal het kunnen komen dat je meer kan stellen: Autisten met een goede structuur en regelmaat, zijn erg goed in het analyseren en verdiepen in diverse onderwerpen waarbij ze veel kennis hebben vergaard. En die kennis is de kracht van mensen met een ASS.
Dat klinkt al veel positiever en is volgens mij ook echt de waarheid die bij autisme hoort.
Rianne Maas
