Ik krijg geregeld uitnodigingen van deze of gene waarop vaak staat: “Verrassing” of “We gaan die avond iets leuks doen, maar dat houden we nog geheim.” Voor mij zijn deze uitspraken helemaal niet prettig. Ik vind dit allemaal zo vaag en eigenlijk wil ik weten wat ze tijdens dit soort bijeenkomsten gaan doen.
Voor veel mensen komt dit over van: “Het zal vast wel iets moois worden”, “Ik ben benieuwd wat er die avond gaat gebeuren”, “Ze zullen het wel goed organiseren”. Al met al verheugen zij zich dan erg op dit soort feestjes. Eén van mijn ervaringen wil ik vertellen .
Een paar jaar geleden werd er vanuit het werk van mijn partner ook een dergelijk “verrassingsfeestje” georganiseerd. Mijn partner weet, dat ik niet van grote feesten houd, maar hij vond toch dat ik mee moest, want het zou een geweldige avond worden. Ook degene die dit organiseerde gaf aan dat iedereen dit heel leuk zou vinden en dat het een geslaagde en onvergetelijke avond zou worden.
We werden met de bus vanuit een opstapplaats naar de locatie gebracht, dus er was geen mogelijkheid om zelf weer terug te gaan als je eerder weg wilde. Mijn partner vond dat we beter niet met onze eigen auto konden gaan. Bij de locatie waar we het feest hadden, kregen we als ontvangst de gebruikelijke koffie en thee met iets van zoetigheid erbij. Een half uurtje daarna kwam dus de verrassing.
Wat bleek: Boi Foi Toch trad op. Vreselijk wat een herrie en wat een flauwe grappen, waar ik niets van snapte en ook totaal de humor niet van in heb kunnen zien. Daarbij werd er veel geschonken, vooral alcoholische drank. Je had het glas nog niet leeg of de volgende stond al klaar. Ik heb een paar keer gehad dat ik wel 3 glazen, waarvan 2 volle, voor me had staan, wat gebruikelijk is om op te drinken. Ik zag dat de mensen die er waren dit geweldig vonden en iedere keer begonnen te lachen en schik hadden door dit optreden. Helaas gold dit niet voor mij. Ik werd gewoon ziek van dit gebeuren. Het lawaai, welke indrong in mijn lijf en leden. In mijn hoofd kreeg ik een geweldige chaos. Ik kreeg gewoon veel te veel prikkels, te druk, een benauwde zaal met voor mijn gevoel veel te veel mensen. Goh, dan voel je je toch wel eenzaam tussen al dat volk. Bij mijn naaste buur gaf ik aan: “Ik ga even naar buiten, als je mijn partner ziet en hij vraagt naar mij, vertel hem dat ik naar buiten ben.” Mijn partner stond zich op een andere plek te vermaken met zijn collegae.
Pffff even de rust zoeken en ik ben wel een uurtje door het stadje gewandeld. Ik knapte zienderogen op, omdat ik toen de rust kon krijgen. Maar ja, je moet ook weer terug naar de locatie. Je moet toch ook weer met die bus terug . Eenmaal bijna aan het eind van de avond teruggekomen van mijn heerlijke wandeling richting de locatie, voelde ik me weer slechter worden.
Eindelijk in de kleine uurtjes mochten we de bus weer in. Helaas duurde het lang voordat de bus ging rijden. Vreselijk vond ik dat. Ik was ontzettend moe, een vreselijke chaos in mijn hoofd en ik voelde me steeds chagrijniger worden. Eindelijk tegen 2.00 uur ‘s nachts waren we weer bij de opstapplaats. Toen nog met de fiets naar huis en pas tegen 3.00 uur in bed.
Na dat feest was ik de hele week erg vermoeid. Dus dit was de onvergetelijke verrassing!!!!!! Die voor mij anders heeft uitgepakt, dan bij de andere mensen die dit feest hebben bijgewoond.
Rianne Maas
