Ik heb nog niet zolang de diagnose autistische stoornis. Het is voor mij altijd wel lastig om ergens voor het eerst binnen te komen. Misschien nog lastiger dan voor mensen die geen autisme hebben. Niet zozeer andere mensen ontmoeten die je nog niet kent, maar veel meer: Hoe moet ik mij gedragen en hoe is de sfeer. Het klinkt raar, maar ik heb juist dat ik het interessant vind om nieuwe mensen te ontmoeten. Dus echt verlegen kan je mij niet noemen. Zeker mensen die iedereen ongeacht wie je bent te respecteren. Vinden ze me niet raar, omdat ik vaak anders en of trager reageer op situaties en informatie dan mensen die geen vorm van Autisme hebben. Ook kan mijn reactie anders overkomen van wat ik bedoel. Niet zozeer onvriendelijk, maar meer van alsof het lijkt dat ik het niet begrijpt. Ook word je niet altijd serieus genomen of voor vol aangezien. Dus ik heb het ook als ik een groep bekenden ben die ik al jaren ken.
Toen ik voor het eerst in Doetinchem de Soos wilde bijwonen, heb ik mij even heel goed voorbereid. Eigen auto meenemen en waar kan ik het beste parkeren. Waar is het café en hoeveel geld moet ik meenemen voor de consumpties en dergelijke. Routeplanner, internet van AIC-Oost Gelderland, internet van het café. Maar ook voorbereiden van hoe ik mij voor moet stellen en hoe het gaat om plaats te mogen nemen enz. Dit als het ware voorbereiden voor een eenvoudige sollicitatie waarbij je toch jezelf mag blijven . Zo op een dinsdagavond, wat normaliter mijn schilderavond is bij de WAS-club in Winterswijk, ben ik richting Doetinchem gereden. Zo rond 19.45 uur parkeerde ik mijn auto bij de dichtstbijzijnde parkeerplaats. Even geld in de parkeerautomaat stoppen, zodat ik geen boete riskeer. En richting de kerk lopen, waar het café bevindt. Dat was ongeveer 200 meter. Ik deed de krakende deur van het café open. Her en der zaten mensen bij elkaar. Ik dacht oh je waar moet ik zijn. Ik heb me even aan de bar gemeld en meteen reageerde een mevrouw zoek je het groepje rond autisme, dan ben je hier goed. Zij bleek de vrijwilligster te zijn die dit begeleid, en zelf ook een vorm van autisme heeft. Dit groepje was enigszins apart van de andere cafébezoekers. Het was er niet groot, maar dat vond ik niet erg. De ober kwam langs om te vragen of ik wat te drinken wilde, en ik bestelde thee. Het bleek ook dat het ’s avonds het parkeren gratis is op die plek waar ik mijn auto had staan. Ik merkte wel bij mezelf dat ik erg veel aan het woord was. Dit wel in de hoop dat ik geen stoorzender ben, maar ze waren zo belangstellend voor mijn wel en wee dat ik zo echt aan het praten kwam. Even later kwam er een jonge volwassen man die wat stiller en teruggetrokkener was. Ik probeerde op mijn manier ook hem bij in te betrekken. Op de achtergrond was er wat muziek, die voor mij wel een beetje zachter mocht, omdat ik dan beter mee kreeg wat we zoal met elkaar bepraten. Een achtergrond muziekje is uiteraard wel sfeer verhogend. Een van hen gaf mij nog het Hyves adres van deze groep. Helaas ben ik het papiertje kwijt geworden. Maar ik zal het de volgende keer hem hierover nogmaals vragen. Dat was voor mij een verrassing, waardoor ik vergat te vragen hoe ik het beste in kan loggen.Ik ervaar dat ik wel erg werd gerespecteerd, meer dan in de gewone maatschappij.
Zo iets meer dan 2 uurtjes hebben we heel goed over van alles en nog wat gepraat. Ook over onze eigen autisme, maar ook wel over andere dingen, wat voor mij ook heel belangrijk is. Het is zeker de moeite waard om hier vaker te komen. Je komt toch met gelijkgestemden bij elkaar waardoor er een klik is. In gezelschappen waar autisme toch wel een taboe is, kom je toch wel in eenzaamheid. Je manier van doen door je autisme wordt niet altijd in dank aangenomen, en wordt vaak verkeerd opgevat. Hierdoor heb je het gevoel niet altijd serieus genomen te worden. Het is fijn om elkaars ervaringen te delen, zonder een droefheid of zieligdoen. Maar ook prettig om over andere dingen te praten waar je serieus genomen wordt.
Zo om de maand a 6 weken wil ik deze soos graag bezoeken. Want het is eigenlijk wel fijn dat dit soort dingen bestaat voor ons als unieke persoonlijkheden die toevallig hun informatieverwerking anders verloopt en gevoeliger zijn voor bepaalde prikkels dan degene die dit niet hebben.
Daarbij leer ik ook een hoop hoe een ander zijn of haar autisme ervaart, en soms ook hele goede tips kan aangeven.
Rianne Maas
