Hallo Wereldmeisje,
Steeds opnieuw wordt ik getroffen door je columns in de nieuwsbrief. Maar deze keer (december 2011) wel in het bijzonder. Ook ik heb mijn autismejaar. Ongeveer een jaar geleden is bij mij de diagnose ASS gesteld. Niet na (bijna vanzelfsprekend) een lange periode vol worstelingen.
Mijn huwelijk was op een dood spoor beland en de interactie met mijn jongste (zoon van nu 7, PDD-NOS en ADHD) werd steeds problematischer. Na lang aandringen van mijn (intussen ex-)echtgenote heb ik mijzelf laten diagnosticeren. Met het gemelde resultaat. Maar intussen was de situatie zo verslechterd dat een echtscheiding niet meer te vermijden viel. Dat proces is lang en moeizaam, meer een worsteling voor mij. Er is veel onzekerheid en onduidelijkheid. Dan komt daar nog een grote reorganisatie bij op mijn werk. Ja, verbazingwekkend heb ik een gewone baan. Ik werk in een functie met veel structuur, klein team in een grote organisatie. Duidelijke taakomschrijving en -afbakening, ideaal dus. De bedrijfsarts is gelukkig zeer meelevend, maar met de reorganisatie op komst wordt de druk wel erg hoog. Ook zij weet nu ook niet wat ze beroepsmatig nog voor mij kan doen. Mijn werk geeft me nu juist de structuur die ervoor zorgt dat ik door kan gaan.
Een jaar na het stellen van de diagnose hoop ik binnenkort professionele begeleiding te gaan krijgen. Laten we hopen dat het volgende jaar de opgaande lijn weer opgepakt kan worden want dit jaar was erg zwaar.
Ik hoop dat je doorgaat met schrijven, ik haal er veel steun uit. Bedankt
Kees
————————————————————————————————————————
Hoi Wereldmeisje,
Ik wilde je complimenteren met de columns die je schrijft. Je hebt het vast vaker gehoord, maar je verwoord de dingen precies zoals ik ze ook ervaar. Heel erg, bedankt daarvoor
Groeten, J.S.
