Ik ben een 45-jarige moedermanager met Asperger, ik heb twee puberzonen (met ASS) van 19 en 16 jaar, die de nodige aandacht vergen. Gelukkig zorgt mijn altijd geduldige en rustige man, een NT’er, voor de nodige stabiliteit in ons hectische huishouden van Jan Steen .
(NT=neuro-typical/ persoon zonder autisme)
De opticien.
De laatste tijd valt het me op dat ik in de supermarkt de etiketten nauwelijks meer kan lezen. Als gezondheidsfreak ben ik een fanatiek lezer van etiketten op producten. Ieder product bestudeer ik vol overgave om te kijken of een product niet te veel E-stoffen bevat en ook niet onbelangrijk, of er niet te veel calorieën inzitten.
Ook valt het me op dat ik ’s avonds geen boek of krant meer fatsoenlijk kan lezen. Als brildraagster komt op een gegeven moment een fase in je leven dat je niet alleen bijziend bent, maar ook verziend en dus een multifocale bril nodig hebt.
Dus er zat niets anders op dan een bezoekje te brengen aan mijn opticien. Na diverse oogmetingen vroeg ik aan de opticien uit welke monturen ik eventueel kon kiezen. Dit bleek nog niet zo eenvoudig te zijn. Ten eerste staan mijn ogen vrij dicht bij elkaar, een foutje van de natuur, waardoor heel veel monturen niet voor mij geschikt zijn. Bovendien heb ik een klein hoofd, zodat de kindercollectie eigenlijk beter bij mij past.Een dergelijk bezoek aan de opticien is voor mij erg stressvol, omdat ik heel moeilijk kan kiezen als ik zoveel monturen te zien krijg. Ook word ik heel zenuwachtig als de opticien iedere keer aan mij vraagt of ik hem recht in de ogen wil kijken. Oogcontact maken is nu juist zo ontzettend moeilijk voor me! Echt ontspannen is er dus niet bij en op een gegeven moment breekt het zweet me uit, vooral als het steeds drukker wordt in de winkel.
De opticien is gelukkig heel erg geduldig en tovert het ene na het andere montuur uit zijn laatje. Helaas ben ik erg kritisch, ik neem beslist geen genoegen met een saai, kleurloos montuur. Ik wil niet als een grijze muis door het leven gaan. Er zijn dagen waarop ik het liefst onzichtbaar ben en de hele dag met een grote zonnebril op wil lopen, maar over het algemeen wil ik graag gezien worden en vind ik het fijn als mensen mij complimenten geven.
Op een gegeven moment wordt het een beetje gênant als de opticien zo zijn best doet voor me en ik ieder montuur afwijs, omdat de kleur of de vorm me niet aanstaat. Ik zeg tegen de opticien dat in die glossy magazines wel altijd de meest modieuze monturen staan en vraag hem waarom hij deze dan niet kan leveren.
Eindelijk valt het kwartje, en na een lange zoektocht in zijn computer naar opvallende trendy brillen belooft hij om in overleg met zijn baas enkele monturen voor me te gaan bestellen. Ik zeg er wel nadrukkelijk bij dat het beslist geen zwarte of bruine monturen mogen zijn en dat ze wel opvallend moeten zijn.
Grote kans dus dat ik binnenkort met een kekke zuurstokroze kinderbril door het leven ga, zodat ik alles voortaan alleen nog maar door een roze bril hoef te bekijken. Zo’n positieve blik op het leven maakt het leven een stuk aangenamer.
Petra van der Steen
Petra van der Steen ontvangt graag reacties op haar ervaringsverhalen. Je kunt haar een bericht sturen via dit formulier.
