Vooral bestemd voor opvoeders en begeleiders.
“Je moet maar veranderen”, wordt er dan tegen je gezegd.
Je moet je dus zien aan te passen aan hetgeen door anderen als normaal wordt gezien. En daar juist wringt de schoen.
Ondanks een betere voorlichting is begrip voor autisme nog maar zeer betrekkelijk. Ik wilde dat het anders was. Goed, je hebt een diagnose gekregen voor één of andere vorm van autisme. Doordat je een redelijke intelligentie bezit en echt wel iets kan leren, lijk je een normaal mens met armen en benen en alles wat daarbij behoort. Maar, op een gegeven moment zeg je, of doe je iets waar anderen van opkijken. Dat komt alleen maar omdat je anders denkt en handelt dan de meeste mensen, (circa 70%).
Ben je jong en val je daarmee op, dan wordt al gauw gezegd: “Je moet maar veranderen”. Denkt u zich daarentegen eens in dat de 30% autisten hetzelfde eens tegen u gaat zeggen.
Hieruit blijkt al dat we met elkaar de schuld geven, waar het ongeveer op neerkomt, nooit verder komen.
Waarmee komen we wel verder? Dat is eigenlijk eenvoudig en moeilijk tegelijk. Kijk eens op deze site en zie waarom mensen soms niet kùnnen veranderen al zouden ze dat dolgraag willen. Heus, het is niet leuk om als een ander soort beschouwd te worden en vaak ergens de schuld van krijgen.
Op internet even iets opzoeken zullen de meeste mensen wel kunnen. Eén en ander begrijpen en eigen maken is moeilijker. Toch pleit ik ervoor en dat blijf ik doen. Alleen met een beter begrip voor elkaars situatie komen we verder. Er wordt gesteld dat je in de huid van een ander moet kruipen voor een beter begrip.
Sommige standaard dingen kan een autist met een behoorlijke ontwikkeling wel aanleren maar nooit aanvoelen.
Het blijkt veelal dat een autist zijn handen al vol heeft en niet in de huid van een ander kan kruipen noch veranderen op enkele punten. Daarom dit verhaal, dit verzoek aan u om dat wel te doen.
