Dit is het ervaringsverhaal van een man van 41 jaar. (Diagnose: autismespectrumstoornis) Het verhaal is geschreven in september 2004.
In maart 2004 is bij mij de diagnose ‘autismespectrumstoornis’ gesteld door een psychiater bij mij in de omgeving. Ik ben 15 jaar getrouwd en heb twee kinderen.
Bijna elk probleem dat ik ondervind is praktisch te wijten aan autisme. Autisme situeert zich in je dagelijkse bezigheden, in wat je zegt. Vaak vind men me een rare. Emoties liggen heel dicht bij elkaar bij mij. Dingen waar ik goed in ben zijn bankzaken, logisch denken, ordenen en ik ben goed met cijfers. Alle kenmerken van ASS heb ik maar in een lichte mate, vandaar dat het langer heeft geduurd voor de diagnose gesteld is.
Binnen onze relatie gaat het redelijk, doch door aanhoudende spanningen is mijn vrouw aan de alarmbel gaan trekken . Zowat een jaar geleden -de wintermaanden zijn moeilijker voor me- heeft ze eerst de familie verwittigd dat het zo niet verder kon. Mijn ma zei haar de huisdokter erbij te halen en die verwees ons door na een paar consultaties naar de psych. De huisdokter schreef antidepressiva (floxyfral) voor, maar dat werkte negatief in bij mij, ik was agressiever en onrustiger dan voorheen, een rare periode. Daarna dus bij de psych ,die schreef ook antidepressiva voor (sipralexa) en een paar weken later zyprexa. Elke mogelijke bijwerking vermeld op de bijsluiter kreeg ik ook.
Eén van de problemen was op sexueel vlak voor mij. Ik kan pas na lange inspanning ejaculeren en met antidepressiva lukt dat helemaal niet. Als ik dat een paar maanden genomen heb, heeft men mij mijn lust ontnomen en heel wat pijn en last bezorgd. Met sipralexa had ik constant zin, mijn vrouw begon het lastig te vinden want na een poosje verdween mijn erectie maar ik had wel de ganse tijd zin! Zo kon ik haar meermaals per dag vragen maar de erectie kwam steeds terug en de ejaculatie bleef uit.
Ik heb in mijn jeugd een nare ervaring gehad met een 10 jaar oudere kerel (ik was jonger dan 10). Ongewild werd ik meegelokt door iemand die soms bij me thuis kwam helpen, zogezegd om met me te spelen. Ergens afzonderlijk vroeg hij me om zijn lid te betasten en vast te houden en wou meer, omdat ik niet verder wou en lawaai begon te maken, stopte hij de handeling en gebood me tegen niemand iets te zeggen. Dit was een eenmalig feit met die kerel, soms loop ik hem nog tegen het lijf in de buurt en bekijk ik hem met gemengde gevoelens, maar door deze ervaring ben ik vroeger met speelkameraadjes beginnen te experimenteren op sexueel vlak en ben ook verder gegaan, dan ik anders beleefd zou hebben op latere leeftijd misschien.
Na mijn pubertijd bleef ik experimenteren met jongens en dat heb ik nog steeds. Ik hou van sommige kerels, vooral het uiterlijk trekt me soms aan. Experimenteren is een vorm van daten, alhoewel ik weinig heb aan een los contact.
Mijn vrouw begreep dat allemaal niet. Ik dacht dat ik bi was of zo en dat dit de oorzaak was. Na de diagnose begon ik in te zien dat het te wijten is aan ASS.
Ik kan moeilijk kiezen voor mezelf; ik weet zelf niet of ik nu bi, hetero, homo of wat ben, dat wisselt bij mij. Ik ben het meest in de heterowereld, alles is daarop afgestemd. Ik zou moeilijk als homo kunnen leven; de kinderen zijn er (pubers) die ik niet samen met een man zou opvoeden. Ik heb gelukkig iemand gevonden die voor me wil zorgen, die veel problemen met me ondervindt, me confronteert met mijn tekortkomingen.
Dat ik iets met mannen doe is een gevolg van alles wat ik meegemaakt heb. Eens in dat circuit geraak ik er niet meer uit. Soms haat ik homo’s, omdat ze op een bepaalde manier handtastelijk worden, door hun manier van doen.
Mijn vriend is ook getrouwd en hetero en met hem kan ik goed overweg, ook op sexueel vlak (een paar keer per jaar), voor ons beiden is dat een uitlaatklep, maar onze vrouwen zien dat totaal anders.
Samengevat is mijn relatie met mijn vrouw goed, maar ik schiet op alle vlakken te kort, zowel op het seksuele als op het emotionele vlak. Ik wijdde dat aan mijn vrouw, maar dat is niet zo, ze houdt heel veel van me, anders was ze al lang weggegaan. In sommige situaties (alcohol) deed ik heel vreemd en woest. Het is nu een jaar geleden dat dat voor het laatst gebeurd is. Ik bedrink me liefst niet meer – de resultaten zijn onvoorspelbaar. Het is liefde maar ze interpreteren het verkeerd en daar komen vodden van.
